Déclaration du Premier ministre Jean-Claude Juncker à l'occasion du décès de la Grande-Duchesse Joséphine-Charlotte

"Mir wossten, datt d’Grande-Duchesse Joséphine-Charlotte krank wier an et hätt ee menge kënnen, mir hätte laang Zäit gehat, fir eis op hiert Ofliewen anzestellen. An dach, et geet eis mat hirem Doud esou wéi mam Doud an der eegener Famill: Wann e kënnt, wann en op eemol do ass, dann zéckt een zesummen, da gëtt ee roueg, da gëtt ee roueg an och traureg.

Den Doud vun der Grande-Duchesse ass ee grousse Verloscht fir eist Land a fir seng Leit. Mat hirem Mann, dem Grand-Duc Jean, huet se Lëtzebuerg laang Jorzéngten no bannen ze verstoe versicht an no bausse mat Noblesse a mat Dignitéit vertrueden. Si hat eng héich Opfaassung vun hirer Aufgab an huet wéinst dëser esou Muneches als Verzicht mussen op sech huelen.

Si hat ee besonnecht A fir d’Konscht, fir d’Konscht heiheem, fir d’Konscht dobaussen. Si war eng héichgebilte Fra mat groussem Wëssen a ville Beräicher, an dofir och mat groussem Versteesdemech fir d’Problemer vun der Welt. Et war interessant mat hir ze diskutéieren a schéin, well dat konnt si och, mat hir ze laachen.

Ech soen dem Grand-Duc Jean, hirem Mann, dee ganz vill frou mat hir war, d’Matgefill vun der ganzer Natioun. Mir denken haut un heen a stinn zu him.

Ech soen dem Grand-Duc Henri eist Bäileed. Hee verléiert net wéi mir d’Grande-Duchesse, hee verléiert seng Mamm. Dat ass eng ganz aner Saach. Ech soen him, senge Bridder a Schwësteren, senger ganzer Famill, datt mir hirt Leed deelen. Der Grande-Duchesse selwer soen ech, si héiert et vläicht: Dir waart eng grouss Fra, eng Grande Dame, Dir waart dem Grand-Duc Jean eng Stäip an all Moment an Äre Kanner ee Beispill fir ëmmer an Dir waart fir eis alleguer eng grouss, eng gutt Grande-Duchesse, op déi mir houfreg waren.

Au revoir Madame, Awar Altesse royale."

Version française de la version originale luxembourgeoise

"Nous savions que la Grande-Duchesse Joséphine-Charlotte était souffrante et l’on aurait pu croire que nous avons eu beaucoup de temps pour nous faire à l’idée de son décès. Et pourtant, celui-ci nous touche comme s’il s’agissait d’un décès survenu dans notre propre famille: lorsqu’il survient tout d’un coup, on tressaillit, puis on devient silencieux, puis on devient silencieux et triste à la fois.

Le décès de la Grande-Duchesse est une grande perte pour notre pays et pour ses habitants. Pendant des décennies, aux côtés de son époux, S.A.R. le Grand-Duc Jean, elle s’est efforcée de comprendre le Luxembourg et de le représenter de manière noble et digne à l’étranger. Elle avait une haute idée de sa tâche et, dans l’intérêt de celle-ci, elle a dû renoncer à maintes choses. Elle avait une perception aiguë de l’art, de l’art luxembourgeois mais aussi étranger. Elle était une femme très cultivée qui avait de grandes connaissances dans beaucoup de domaines et, par conséquent, une grande compréhension pour les problèmes de ce monde. Il était intéressant de discuter avec elle et une joie de rire en sa compagnie, car elle savait aussi rire.

J’exprime à S.A.R. le Grand-Duc Jean, son époux, qui lui était profondément attaché, les condoléances de toute la nation. Nous pensons à lui en ce jour et le soutenons.

J’exprime nos condoléances à S.A.R. le Grand-Duc Henri. Il ne perd pas comme nous la Grande-Duchesse, il perd sa mère. C’est très différent. À lui ainsi qu’à ses frères et sœurs et à toute sa famille, je dis que nous partageons leur douleur. À la Grande-Duchesse, je dis, elle l’entend peut-être: vous étiez une femme hors du commun, une grande dame. Vous avez été un soutien infaillible pour le Grand-Duc Jean et ce à tout moment ainsi qu’un exemple permanent pour vos enfants. Et vous avez été pour nous tous une grande, une bonne Grande-Duchesse dont nous étions fiers.

Au revoir Madame, Au revoir Altesse Royale."

Version allemande de la version originale luxembourgeoise

"Der Krankheitszustand von Großherzogin Joséphine-Charlotte war bekannt und man hätte meinen können, dass wir lange Zeit gehabt hätten, uns auf Ihr Ableben vorzubereiten. Und doch ist es mit Ihrem Tod wie mit dem Tod in der eigenen Familie: Wenn er eintrifft, wenn er einen plötzlich ereilt, zuckt man zusammen, man wird still, man wird still und auch traurig.

Der Tod von Großherzogin Joséphine-Charlotte ist ein großer Verlust für unser Land und seine Einwohner. Zusammen mit Ihrem Mann, Großherzog Jean, hat Sie über Jahrzehnte hinweg versucht, Luxemburg nach innen zu verstehen und nach außen mit Noblesse und Dignität zu vertreten. Sie hatte eine hohe Auffassung von Ihrer Aufgabe und musste deswegen so manchen Verzicht auf sich nehmen. Sie verfügte über einen ausgeprägten Kunstverstand, sowohl für die einheimische als auch für ausländische Kunst. Sie war eine hochgebildete Frau, verfügte über ein großes Wissen in vielen Bereichen und hatte aus diesem Grund auch viel Verständnis für die Probleme in der Welt. Es war interessant, mit Ihr zu diskutieren und wunderbar mit Ihr zu lachen, denn das konnte Sie auch.

Ich möchte Großherzog Jean, Ihrem Gatten, der Sie sehr liebte, das Mitgefühl der ganzen Nation ausdrücken. Wir denken heute an Ihn und stehen Ihm bei.

Ich möchte Großherzog Henri unser Mitgefühl übermitteln. Er verliert nicht, wie wir, die Großherzogin, sondern Seine Mutter. Dies ist etwas ganz anderes. Ich möchte Ihm, Seinen Brüdern und Schwestern, Seiner ganzen Familie mitteilen, dass wir Ihr Leid teilen. Der Großherzogin selber - vielleicht hört Sie es - möchte ich sagen: Sie waren eine großartige Frau, eine Grande Dame, Sie waren Großherzog Jean jederzeit eine große Stütze, Ihren Kindern ein Beispiel auf ewig und für uns alle eine großartige, eine gute Großherzogin, auf die wir stolz waren.

Auf Wiedersehen, Madame, Adieu, Königliche Hoheit!"

(communiqué par le Service information et presse)

Dernière mise à jour